Uitgedroogde dadels, een halve zak havervlokken-fijn, een oudbakken restje amandelmeel, een halve pot dadelstroop.
Van dit treurige allegaartje moest toch nog iets lekkers te maken zijn. En het moest allemaal op want ik was druk bezig mijn voorraadkast uit te ruimen.
Koekjes zouden het worden. Met kokosolie… want dat is zo heerlijk met dadelstroop.
Het zong al een paar dagen rond in mijn hoofd: crackers met pruimen, crackers met pruimen, crackers met pruimen… Ik weet het, als je het zo leest niet meteen een combinatie waar je van gaat watertanden.
En als ik zeg super knapperige, flinterdunne crackers met gedroogde pruimen, komijn, sesam, zeezout, besmeerd met zachte geitenkaas en bietenhummus? ja? Loopt het water je in de mond? Zie je wel!
Ik wilde even geen crackers met bloem maken, de lente zit in de lucht dus ik was op zoek naar een gezond gevoel en bovendien had ik nog een enorme pot lijnzaad staan waarvan de bodem maar niet in zicht kwam.
Ik weet het niet hoor, maar ik vind koken volgens de seizoenen in de winter veel zwaarder dan in de zomer. Niet alleen een kwestie van smaak maar ook van fysieke inspanning. Zit ik weer op de fiets met een loodzware tas met kolen en pompoenen of, nog zo’n lieverdje, knolselderij. Om van het schillen en hakken nog maar te zwijgen. Zeker als je zoals ik regelmatig voor groepen kookt en dan niet één pompoen moet slachten, maar wel vier. Maar goed, ik heb dan inmiddels ook best wel spierballen, toevallig.
Tsja, tsja, tsja, ik weet niet wat ik hier nou van moet denken.
Dit recept werd vorig jaar een aantal keer lyrisch beschreven op een paar Amerikaanse kook-blogs. Ondanks dat ik zelf niet heel erg gek ben op boerenkool ben ik voor een bijzondere bereiding altijd wel te porren. Dus toen ik van de buren de vraag kreeg of ik geïnteresseerd was in boerenkool zei ik snel ja, met dit recept in mijn achterhoofd.
Om ons glunderend en gniffelend aan tafel te krijgen hebben we twee favoriete recepten. Bij alle twee hebben we het idee enorm goed en gezond bezig te zijn. Veel groenten, licht verteerbaar, veel smaak en vet-arm. Na een van deze twee gegeten te hebben kunnen we de dag daarna weer met een gerust hart friet bakken. De periodes dat wij gezond bezig zijn duren bij ons nooit zo vreselijk lang meestal is het een opleving die langzaam wegebt. Hoewel we het nu toch alweer een aardige tijd volhouden. Het komt vast door de zon.
Er zijn hier twee mensen in huis die graag een mueslireep eten, zoiets of zo’n Chinees sesamkoekje.
Ik vind een mueslireep op zijn tijd best prima, zeker als ik mezelf wil wijsmaken dat ik gezond bezig ben, maar eigenlijk vind ik mueslirepen uit de winkel altijd een beetje weeïg. En ik vind ze vaak zo groot. En nooit precies zoals jij ze hebben wilt, daarom kun je ze veel beter zelf maken, en als je ze leuk inpakt is het ook nog leuk om uit te delen.
Ik krijg steeds vaker de vraag om vegetarisch of zelfs veganistisch te koken voor feestjes, wat een goed teken! Steeds meer mensen kiezen voor een bewustere levensstijl zonder of met minder dierlijke producten. En door alle bio-winkels in de buurt hoeft dat helemaal geen probleem te zijn. Er is steeds meer te krijgen om gevarieerd en lekker te blijven koken en eten. Misschien is het ook tijd voor mij om er op dit blog wat meer aandacht aan te besteden.
Zeewier, als het glibberig en slijmerig om je benen woelt in zee ben ik er niet kapot van, maar als het dun en knapperig om en sushirol zit wel. En voor deze tapenade van zeewier valt ook heel veel te zeggen. Gemaakt van snippertjes zeewier in mooie kleuren roze, aubergine, groen en zwart met de romantische naam ‘salade du pêcheur’. Lekker ziltig en fris!
